top of page

Geboortefotografie Parkstad - Jason en Mason

Bijgewerkt op: 3 feb. 2020



2 kindjes, 2x zoveel geluk


Op 03-07-2016 heb ik voor het eerst contact met Chantal. Ze is dan al 22 weekjes zwanger van een 2-ling. Chantal vertelt me dat ze al ontsluiting heeft en dat de kans groot is dat de mannetjes eerder komen. Er breekt een spannende tijd aan. Hoelang zullen ze blijven zitten en wat nou als ze te vroeg geboren worden? Als Chantal 28 weken is bespreken we alles goed door. Ik wist meteen dat deze bevalling bijzonder zou zijn, als de 2-ling inderdaad te vroeg geboren zou worden, zou het er tijdens de bevalling ook veel drukker aan toe gaan op de verloskamer.


Op Woensdag 05-10-2016 zit ik samen met mijn mannetje gezellig in een lunchroom als ik om 12:03 een berichtje krijg van Tamara, de zus van mama-to-be Chantal: Chantal is 34+6 weken zwanger van een tweeling en heeft al een krappe 4 cm ontsluiting. Ik vraag Tamara om mij op de hoogte te houden en om mij, als er spoed is,

meteen te bellen.


Na even een korte berekening erop los te hebben gelaten en er vanuitgaande dat dit Chantals eerste bevalling is, schat ik dat ze misschien rond 16:00 of 17:00 uur zou kunnen bevallen. We lunchen dan ook rustig verder, halen mijn zoontje op van school, rijden nog even langs de zaak voor een extra batterij en gaan daarna naar huis om me lekker op te frissen. Dan gaat opeens de telefoon om 13:35 uur: Of ik met spoed kan komen want Chantal zou eigenlijk naar de OK gaan voor een ruggenprik, maar dat is niet meer mogelijk, want ze heeft al ruim

9 cm ontsluiting…


Dat was snel! Vlug pak ik mijn spullen en het eerste wat er door mijn hoofd gaat is: “Komen we wel op tijd of zullen we net te laat zijn?!?” We stappen in de auto en gaan snel naar het Zuyderland Ziekenhuis in Heerlen. In de auto verander ik nog snel van lens en pas ik de instellingen van de camera aan. Voor mij is het de eerste bevalling in het nieuwe Zuyderland Geboortecentrum, dus het is wel even zoeken waar ik naartoe moet, maar met tante-to-be Tamara aan de telefoon, moet het wel lukken, ze loodst me zo door alle gangen heen.


Om 13:45 uur kom ik aan op verloskamer nummer 9, waar papa- en mama-to-be met smart op mij aan het wachten zijn en wat zijn ze blij dat ik op tijd ben! Meteen word ik door de gynaecoloog op de hoogte gebracht en voorbereid op de drukte die zal ontstaan zodra de baby’s geboren worden. Naast deze Gynaecoloog zullen er namelijk 1 verloskundige en 1 verpleegster meehelpen bij de bevalling en er zullen 4 kinderartsen aanwezig zijn die zich bezig gaan houden met de tweeling. Snel maak ik mijn camera klaar, ik test de belichting en instellingen. Nu is iedereen er klaar voor…


Om 13:55 uur mag Chantal gaan persen, waarna om 14:14 uur de kleine Jason geboren wordt. Hij laat zich super goed horen en wat is hij fotogeniek! Hij kijkt direct met zijn heldere oogjes recht in mijn camera. Na heel eventjes genoten te hebben van hun mannetje dient baby nr.2 zich al snel aan. Er wordt nog even een echo gemaakt om te kijken of de kleine man goed ligt en om zijn hartslag te controleren. Om 14:25 uur mag mama opnieuw gaan persen en tijdens het persen is al gauw duidelijk dat dit kindje groter is als baby nr.1. Na 4 minuten persen wordt om 14:29 de kleine Mason geboren.



Het gezinnetje is compleet!


De start van Mason lijkt in eerste instantie goed, maar al snel laat hij zich wat hangen en blijkt hij moeite te hebben met de ademhaling. Snel wordt de navelstreng doorgeknipt en nemen ze hem mee ter controle. Ze houden een mondkapje met zuurstof op zijn kleine gezichtje en ondertussen wordt hij door de andere kinderartsen vluchtig nagekeken. Eventjes wordt het heel spannend en lijkt hij maar weinig te reageren.De kinderartsen besluiten hem aan een drukmachine te leggen, die er voor zorgt dat zijn longen een beetje open gaan staan zodat hij wat makkelijker kan ademen. De kinderarts legt uit wat er gebeurt: “Zie zijn longetjes als een ballon, als je hem gaat opblazen gaat dat vaak erg moeilijk, omdat hij vacuüm getrokken is, zodra hij van elkaar af is, dan pas kun je hem makkelijker opblazen. Deze machine doet precies hetzelfde en zorgt ervoor dat de longetjes een beetje open blijven staan, zodat Mason makkelijker kan ademen”.


De tweeling wordt klaargemaakt voor de couveuse, waarna Jason naar mama’s kamer gaat en Mason naar een onderzoekskamer. Omdat mama nog gehecht moet worden, weet papa even niet wat hij nu moet: Bij mama blijven of met zijn mannetjes mee? Na kort overleg gaat papa mee met zijn mannetjes en blijf ik bij mama om haar te ondersteunen daar waar ik kan.


Om 15:38 uur eten mama, papa en ik samen een heerlijk beschuitje met uiteraard blauwe muisjes en drinken we gezellig iets. Daarna gaan papa en ik nog even kort bij de mannetjes kijken. Nog steeds zijn ze druk met Mason bezig, het is zo vreselijk om dat kleine mannetje te zien liggen met al die artsen om hem heen. Een prikje hier, een prikje daar en dan al die slangetjes van al die apparaten waar hij op aangesloten ligt. Gelukkig is Mason in goede handen en weet je dat ze er allemaal omheen staan om hem zo goed mogelijk te helpen.


We gaan weer terug naar mama, die zich lekker mag gaan verzorgen, als ze klaar is ruimen de verpleegster en ik de kamer leeg en gaan we samen naar de kraamafdeling waar ze een super mooie grote kamer hebben gekregen en waar de 2 mannetjes in de couveuses wachten op hun mama en papa. Met Jason gaat het super goed en met Mason lijkt het nu ook heel goed te gaan gelukkig.


Rond 18:30 uur komen opa, oma, tante Tamara en haar vriend (met wel héle grote ballonnen) een kijkje nemen bij dit nieuwe prachtige gezinnetje. Vlak voor ik besluit naar huis te gaan, komt de kinderarts vertellen dat er een foto gemaakt gaat worden van Mason i.v.m. zijn longetjes. Zelf vond ik Mason ook al erg zwaar ademen, zijn borstkastje ging erg op en neer en je zag dat hij moeite had met ademen. Om 19.15 uur ga ik naar huis en ik vraag of mama en papa me op de hoogte

willen houden.


Toch nog even spannend...


Op de foto blijkt dat Mason een klaplongetje heeft en ze gaan voorbereidingen treffen voor transport naar het ziekenhuis in Maastricht. Met 3 ambulances wordt het gezin rond 23:00 uur overgebracht naar het AZM. Na anderhalve dag, het is inmiddels 7 oktober, gaat het goed genoeg met Mason om weer terug te mogen naar het ziekenhuis in Heerlen.


2 dagen later (zondag 9 oktober) mag Mason proberen om helemaal zelfstandig te gaan ademen. Update van mama: “Hij doet het super goed en mocht zelfs al eventjes lekker op mijn buik liggen. Ik ben zo blij!” Wat geweldig om te horen en iedereen is zo ontzettend blij dat het de goede kant op gaat!


Jason 05-10-2016 Geboren om 14.14 uur Gewicht 2220 gram Lengte 43 cm


Mason

05-10-2016

Geboren om 14.29 uur

Gewicht 2470 gram

Lengte 44,5 cm




185 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page