Geboortefotografie,Mama verteld

Al jaren geleden werd voor mij duidelijk dat ik een eventuele bevalling in mijn leven zou willen laten vastleggen door een professionele fotograaf. Een van de mooiste momenten in je leven wil je later nog kunnen terugkijken en ik wilde Iwan niet belasten met het maken van foto’s. Hij moest het allemaal op zich af laten komen zo stelde ik het me voor. Op 12 juli nam ik voor het eerst contact op met Barbara nadat ik op haar website een aantal geboortereportages in haar portfolio had bekeken. Barbara was direct enthousiast en we planden een kennismakingsgesprek op 1 augustus (ik was toen 30 weken zwanger). De kennismaking voelde meteen vertrouwd en we spraken onze wensen en verwachtingen naar elkaar uit in een heel informeel en gezellig gesprek in de zaak in Heerlen. Nu was het wachten op het moment suprême.

Vanaf week 37 stond Barbara 24 uur per dag stand-by en we appten met elkaar om de laatste stand van zaken door te spreken. Zo wist Barbara hoe het ervoor stond. Nadat alle klussen in huis zo ongeveer wel gedaan leken was het wachten op de komst van onze dochter en we kregen aan alle kanten tips om de bevalling op te wekken. De tip van Barbara namen we meteen ter harte. Ze ging ter gelegenheid van haar 19-jarige huwelijk naar de bioscoopfilm It. Misschien zouden mijn vliezen breken als ik erg zou schrikken. Het proberen waard (maar vooral een hele leuke avond samen met Iwan want we wisten immers nooit hoeveel avonden we nog met z’n tweetje hadden) Helaas gebeurde er niks, maar op vrijdagavond 6 oktober, na een broodje kebab en een rondje over de kinderkopjes op de markt in Maaseik ,leek het raak! Ik kreeg buikpijn die anders dan anders was. Iwan dacht nog dat het broodje me verkeerd was gevallen maar om 23 uur appte ik Barbara (eerder dan de verloskundige) dat ze wakker moest blijven.

De verloskundige kwam en de weeën werden heftiger. Barbara had vanaf dat moment contact met Iwan en toen we om 01 uur in het ziekenhuis aankwamen was het aan Barbara om zich klaar te maken. Het was een stuk rijden en dan was de tunnel richting Roermond ook nog gesloten in verband met onderhoudswerkzaamheden. Barbara arriveerde om 03 uur in het ziekenhuis waar alles vlotjes leek te verlopen.

Om 05 uur kreeg ik een ruggenprik en helaas zorgde die ervoor dat de weeën activiteit afzwakte. Het duurde vanaf die tijd uren en uren. Iwan en ik hadden veel steun aan Barbara want waar ze bij het maken van de foto’s onzichtbaar leek was er tussen de weeën door tijd om te lachen en om over koetjes en kalfjes te praten. Toen ik het zwaarder en zwaarder kreeg ondersteunde ze me geweldig.

Helaas vorderde het niet en na twee pogingen met de vacuümpomp viel de hartslag weg en werd het een spoed-keizersnede. Tot mijn verdriet mocht Barbara niet mee naar de operatiekamer maar bleef wel aanwezig voor het vastleggen van de eerste momenten samen. Ze was toen al ruim 15 uur in het ziekenhuis.

Op zaterdag 7 oktober om 15.26 uur werd Ellie op de operatiekamer geboren met een gewicht van 4112 gram en een lengte van 54 cm.

Regelmatig waren mensen om me heen sceptisch die hoorden over mijn fotowens maar ik ben ontzettend blij dat we de foto’s hebben laten maken. Ze maken mijn beeld van de hele gebeurtenis compleet en Barbara heeft de emoties van de diverse momenten geweldig in beeld gebracht. Ik kan het iedereen aanraden!

Liefs Tessa